ROLAND MINNAERT fine art photography

Willem ROGGEMAN

In de Nieuwe Gazet – september 1977

..............

Bij het Ministerie van Nederlandse Cultuur schijnt nu ook de belangstelling voor deze kunst te groeien. Zo werden er vorig Jaar vijf macro-foto’s van Roland Minnaert aangekocht, en ook werk van Frank Philippi en anderen. Er blijft echter in ons land een gebrek aan gespecialiseerde centra, waar de mensen kunnen leren een foto te bekijken. Nog al te veel wordt een foto beschouwd als een prentje.

Over wat fotografie is, bestaan er verschillende opvattingen. Sommigen zien de foto gewoon als een document, de weergave van een ogenblik van een toestand of van mensen. Dit is dan reportagewerk. Minnaert wil daarentegen zijn foto's opbouwen. Hij houdt van ensceneren, zoals blijkt uit de foto's van zijn «Requiem voor een Liefde».

De foto's uit dit album zijn duidelijk met emotie geladen.

Vertrekkend van erotische naaktfoto's, maakt Minnaert deze min of meer onherkenbaar.

Hij heeft het lichaam van de vrouw gewoon gebruikt als materiaal voor zijn foto-composities, maar het model is onherkenbaar geworden. Dat was ook de bedoeling, want het boek wil niet over een bepaalde vrouw handelen, alleszins niet over het model. Het is eerder een afrekenen met een ongelukkige liefdeservaring, een afreageren van een agressie na een emotioneel dieptepunt.

De naaktfoto's zijn opgenomen op kleurnegatief. Deze kleurnegatieven zijn daarna herhaaldelijk bewerkt met Agfa-Contour, waardoor lijnen en vlekken ontstaan. Hierdoor komen magische taferelen tot leven, die soms als gebroken spiegelbeelden uiteenspatten.

Zo bereiken deze foto's de grens tussen werkelijkheid en verbeelding.